U starokalendarskim pravoslavnim crkvama, kakva je Srpska pravoslavna crkva /SPC/, danas počinje
Nova liturgijska godina.
U hramovima se moli Gospodu da
blagoslovi “vijenac godine” – da sačuva pravoslavlje u miru, da tok
godine protekne dobro, da gradove Bog sačuva nepovrijeđene, da
hristoljubivog vladara zemlje zaštiti i daruje mu pobjedu nad
protivnicima.
Takođe se moli za pobjedu nad
krivovjerstvom, za plodove zemaljske, zdrav vazduh, kišu sa nebesa, za
izbavljenje od svih nevolja.
Tokom istorije hrišćanstva nije bilo
jedinstvenosti u tome od kada treba računati početak godine. Nekada je
to bio mart, a potom Vaskrs.
Sveti Amvrosije Mediolanski kaže da godinu treba početi u septembru, u slavu Svetog cara Konstantina, rođenog u Nišu.
U Vizantiji je još dugo bilo
dvoumljenja. Prvi i Šesti vaseljenski sabori smatraju da je dobro da se
početak godine slavi u septembru, nalazeći za to biblijsko opravdanje.
Jer, oko praznika jevrejske Nove godine, Isus Hristos, ušavši u
sinagogu, oglasio je godinu milosti Gospodnje.
Do vremena cara Dušana kod nas je bilo dokumenata, u kojima godina počinje u martu.
Od
1989. godine ovaj dan se, na prijedlog vaseljenskog patrijarha,
obilježava kao dan Tvari Božije, odnosno svega od Boga stvorenog.
Ovaj praznik, prije svega, podsjeća
ljude na brigu o životnoj sredini i prirodi uopšte koja je nemarnim,
neodgovornim i krajnje nehrišćanskim djelovanjem čovjekovim bolno
ranjena i nasilnički ugrožena.
Нема коментара:
Постави коментар
Напомена: Само члан овог блога може да постави коментар.